ویژگی های ساختاری و شیمیایی هیومیک اسید و فولیک اسید

هیومیک اسید

از نظر شیمیایی، هیومیک اسیدها با اندازه مولکولی بزرگ، وزن مولکولی بالا و ماهیت آبگریز مشخص می­شوند. آن­ها دارای محتوای کربن بالا (70-50 درصد از وزن مولکولی کل) و غنی از گروه­های عاملی از جمله کربوکسیلیک اسیدها، فنول­ها و آمین­ها هستند. وزن مولکولی هیومیک اسیدها می­­تواند بسیار متفاوت باشد و از چند هزار تا چند میلیون دالتون متغیر باشد. وزن مولکولی دقیق به منبع هیومیک اسیدها و شرایطی که تحت آن تشکیل می­شوند بستگی دارد.

به طور کلی می­توان خواص هیومیک اسید را به شرح زیر خلاصه کرد:

مولکول­های نسبتا بزرگ با اندازه 300-150 نانومتر

واکنش شیمیایی کمتر نسبت به فولیک اسیدها - گروه­های عاملی یا بارهای یونی کمتر

وزن مولکولی بالا، درجه اکسیداسیون کمتر (نسبت C به O بالاتر، 2.2:1)

محلول در pH بالا

زمانی رسوب می­کند که کاتیون­های دوظرفیتی (+2) وجود داشته باشند.

هیومیک اسیدها معمولا در اسیدهای ضعیف تا نسبتا قوی مانند استیک، سیتریک و اگزالیک اسید محلول هستند. این حلالیت تا حدی به دلیل ماهیت اسیدی هیومیک اسیدها است که معمولا دارای pH بین 7تا9 است.

در اسیدهای قوی­تر، مانند هیدروکلریک اسید، هیومیک اسیدها بسته به غلظت اسید می­توانند به طور جزیی یا کامل رسوب کنند. این رسوب می­تواند به دلیل برهم کنش هیومیک اسیدها با یون­های دارای بار مثبت در اسید قوی رخ دهد که می­تواند پایداری الکترواستاتیکی مولکول هیومیک اسید را مختل کرده و باعث خارج شدن آن از محلول شود.

فولیک اسید

فولیک اسیدها از هیومیک اسیدها کوچکتر هستند و انحلال­پذیری بیش­تری دارند. وزن مولکولی آن­ها 10000-500 دالتون می­باشد. بر خلاف هیومیک اسیدها که با وزن مولکولی بالا و ساختارهای منشعب پیچیده مشخص می شوند، فولیک اسیدها همگن­تر هستند و ساختار ساده­تری دارند (دارای انشعاب کمتر). فولیک اسیدها بسیار اسیدی هستند و  pHآن­ها بین 4تا6 می­باشد. این ماهیت اسیدی به حلالیت بالای فولیک اسیدها کمک می­کند که به آنها اجازه می دهد به راحتی در آب حل شوند و محلول های پایدار تشکیل دهند.

به طور کلی خواص فولیک اسید را می توان به صورت زیر خلاصه کرد:

مولکول های نسبتاً کوچک با اندازه 80 تا 100 نانومتر

واکنش شیمیایی بالاتر - تعداد گروه های عاملی یا بارهای یونی بیشتر

وزن مولکولی کمتر، درجه اکسیداسیون بالاتر

محلول در تمام محدوده های pH

کاتیون­های دو ظرفیتی (2+) را بدون ته نشینی کلات می کند